Konstantina's World ✨

  Ίσως να χρειαζόταν αυτό το διάλειμμα. Ίσως να κατέληγε στο «τέλος».  Παρά τις δυσκολίες, ένιωθα την ανάγκη να συνεχίσω να γεμίζω με σκέψεις & στιγμές αυτό το μικρό μου δημιούργημα, το blog μου. Οκτώ μήνες μετά, οι αλλαγές είναι εμφανέστατες. Κατάφερα να μπω στη σχολή που ήθελα (χειροκρότημα, παρακαλώ👏👏), πήρα πιστοποίηση για την οποία διάβαζα πολλούς μήνες και, ε-πι-τέ-λους, αγόρασα την κάμερα που ήθελα! Όμως, όπως όλοι έχουμε διαπιστώσει, το 2020 έφερε και αρκετές δυστυχίες. Η ψυχολογία μου άγγιζε το κέντρο της Γης (ναι, τόσο χαμηλά έφτανε) . Υπήρχαν μέρες που δεν ήθελα να βγαίνω, να τρώω ή να μιλάω με τον οποιονδήποτε. Κουκουλωμένη με την Γιασμίν αγκαλιά. Ο Mr . B ήταν πάντα δίπλα και προσπαθούσε να στηρίζει και να ανεβάσει την ψυχολογία μου, με κάθε δυνατό και αδύνατο τρόπο. Και τα κατάφερε… Για αυτό (και για άλλα πόσα) τον ευχαριστώ. Δυστυχώς, όταν βλέπεις τους ανθρώπους, που αγαπάς πιο πολύ από όλους, να μην είναι καλά, «πέφτεις». Δικαιολογημένα.   Έτσ...

Δύσκολο το φετινό καλοκαίρι, δύσκολη ολόκληρη η χρονιά (έως τώρα)... Έπρεπε να καταλάβω πόσο κακή χρονιά θα ήταν το 2020, από την εφιαλτική βραδιά που πέρασα την πρωτοχρονιά. Επτά ώρες για να αποφασισθεί πού θα γιορτάσουμε όλοι μαζί το νέο έτος. Ας μην αρχίσω να μιλάω για εκείνη την ημέρα γιατί δεν θα τελειώσω ούτε μεθαύριο. 😂 Οι μέρες περνούσαν, το lockdown ερχόταν όλο και πιο κοντά και εμείς δεν ξέραμε πώς θα ζήσουμε μετά από αυτό. Φτάνει το καλοκαίρι και με βρίσκει αγκαλιά με ένα σκυλί. Ένα σκυλί που κούρνιαζε δίπλα μου στις πιο δύσκολες εβδομάδες της ζωής μου.  Η Γιασμίν μας 💓 Η φωτογραφία αυτή δεν είναι και η καλύτερη γιατί βιαζόμουν να την προλάβω ακίνητη. Όμως, τραβήχτηκε μέσα σε μέρες που η θλίψη ήταν "κολλητή" μου. Η Γιασμίν, που λες, ποτέ δεν έφυγε από δίπλα μου. Ακόμη κι αν καθόμουν σε διαφορετικό δωμάτιο από αυτή, ερχόταν συχνά να βλέπει τι κάνω, εάν είμαι καλά, εάν θέλω χάδια. Τις φορές που καταλάβαινε ότι δεν ήμουν καλά, καθόταν στο πλευρό μου μέχρι να με πάρε...